Energetisch gevoelige kinderen voelen hoe anderen zich voelen, en dat kan zeer lastig of verwarrend voor ze zijn, tenzij wij ze daar als ouders goed bij begeleiden.
Want we leven nu eenmaal in een ‘goed’-maatschappij. Een maatschappij waarbij vrijwel iedereen zegt dat het goed met ze gaat, wanneer je hiernaar vraagt. “Doe maar gewoon, dan ben je al gek genoeg.” We willen anderen niet vervelen met onze verhalen. En dus zetten we al snel een lachend masker op, wanneer er gevraagd wordt hoe het met je gaat. Heb ik ook veel gedaan, hoor. En ik doe het soms nog steeds. Het is daarom ook geen oordeel, eerder een constatering.
Maar daar wringt nou wel net de schoen. Want hoe goed bedoeld ook, ook tegen onze kinderen zeggen we snel dat alles goed gaat. En dat is aan de ene kant ook nodig om onze kinderen te beschermen voor dingen die zij niet zouden begrijpen. Aan de andere kant kunnen we het ook uit zelfbescherming doen en dan is het onterecht om voor je kind te doen alsof alles in orde is.
En ik snap het ècht, geloof me: het kan enorm eng zijn om je eigen gevoelens onder ogen te komen in plaats van ze voor jezelf weg te stoppen. Maar in de 1e plaats is dit ongezond voor je fysieke lichaam en in de 2e plaats voelt je energetisch gevoelige kind haarfijn aan dat je je helemaal niet goed voelt en gaat het zich zorgen maken om je. En dat is niet wat je wilt.
Toen de oma van mijn zoon stierf destijds, draaide ik me letterlijk met de rug naar mijn zoon toe om stiekem te huilen. Ik wilde hem niet overstuur maken. De vader van mijn zoon zei me toen om te draaien, zodat onze zoon mocht zien dat ook wij verdriet hadden van het overlijden van oma. Ik ben dankbaar dat ik die dag die bewustwording mocht ervaren. Het laatste wat ik wil is dat mijn zoon zou denken dat ik oma niet mis, dat zij niet belangrijk in ons leven zou zijn.
Je lichaamstaal, je tonatie, de emotie die erachter zit; je kind ziet het voor wat het is. Hoezeer je je best ook doet. Wanneer je kind jou na deze bevindingen dan zou vragen wat er met je is en je ontkent dan nog steeds, omdat je graag je kind wilt beschermen tegen bijvoorbeeld verdriet, dan leer je onbedoeld je kind dat zijn of haar gevoel niet klopt.
Moet je dan meteen maar alles eerlijk zeggen tegen je kind, te pas en te onpas? Nee, maar het is wel raadzaam om voor jezelf te bepalen of je nu je kind wilt beschermen voor bepaalde emoties, of jezélf.
Bekijk wat je je kind wél kunt vertellen. Pas het verhaal aan naar het begrip van je kind. Ik zeg bewust niet “naar de LEEFTIJD van je kind”, omdat deze kinderen zeer intelligent zijn, en zij in hun hoofd ook al veel verder zijn dan leeftijdsgenoten.
